Kościół gotycki z XV wieku. Stoi na niewielkim wzniesieniu, wokół którego są ślady fos. Niegdyś prawdopodobnie, poza funkcją sakralną miał również znaczenie obronne, a jeszcze wcześniej samo wzgórze było przypuszczalnie pogańskim miejscem kultowym. Wskazują na to znalezione w pobliżu kościoła urny z popiołami.
Kościół pochodzi z XV wieku, wieża z XVI, przebudowywany był kilkakrotnie, ostatnio w 1856 roku. Zachował gotycki styl. Jest murowany z cegły i kamienia polnego, orientowany, jednonawowy na rzucie prostokąta z prezbiterium zamkniętym trójbocznie, oszkarpowany. W zewnętrznych murach kościoła, dość liczne kamienie, nieco obrobione, przedstawiające lub przypominające postacie ludzi lub zwierząt. Dobudowane prezbiterium i transept pochodzą z 1856 roku.
Od strony zachodniej znajduje się dwukondygnacyjna wieża, masywna, pokryta miedzianym, namiotowym dachem. Jej grube mury i wąskie okna wskazują na wcześniejsze, również obronne przeznaczenie. W górnej części muru wieżę ozdabia ceglany fryz.
Nad ozdobnym gotyckim portalem wejściowym w murach wieży znajdują się dwa fragmenty kamieni młyńskich. Kamienie młyńskie w murach kościelnych lub obronnych można znaleźć na Pomorzu Środkowym dość często. Są to kamienie zużyte. Ich umiejscowienie oznaczało szacunek dla chleba. Jako przyrządy dające pośrednio chleb, nie mogły być niszczone. Z lewej strony wejścia głównego jest wmurowany kamień o ciemnej barwie, który kształtem przypomina siedzącego niedźwiedzia.
Zabytkowy wystrój kościoła stanowi barokowa ambona z XVIII wieku z rzeźbami czterech ewangelistów i dwa dzwony kościelne z napisem majuskułą. W latach 1979-1981 wykonano nowe, miedziane pokrycie dachu nad całym kościołem i wieżą, regotyzowano wnętrze, położono granitową posadzkę, ukształtowano posoborowo prezbiterium, poddano konserwacji ambonę oraz zaadaptowano teren przy południowej ścianie kościoła do odprawiania nabożeństw na wolnym powietrzu.